Full metal Jacket (1)

Ο Χαρίτος ήταν μόνος του πας την σκοπιά. Τέταρτη μέρα συνεχόμενη Γερμανικό νούμερο 2-4, εν τον έκοφτε εσυνήθισε το. Έτσι τζιαλλιώς εν τζιε ετζιοιμάτουν. Τούντες τέσσερεις μέρες ετζιοιμήθηκε 6 ώρες. Επαρηορκέτουν ότι εν επειδή τάχα μου εν θα εξύπναν αν ετζιοιμάτουν τζιε εν έθελε να αρκεί στην αλλαγή του σκοπού αλλά η αλήθκεια ήταν άλλη. Εν άντεχε άλλο. Την ένταση, τες φωνές, τες απειλές, την ψυχολογική βία, την σωματική βία, τον Πονοτζιέφαλο. Εφοάτουν. Να μεν τον έβρουν σαν τζιοιμάτε τζιε να τον μουντάρουν.


Προχτές ήταν το γυρή του Κωστή του οδηγού. Έρεσσεν ομπρός που τους παλιούς τζιε εσιερέτησεν τον ένα. Έξερεν τον, ήταν γείτονας του, επέζαν μάππα που ήταν μιτσιοί. Ο άλλος επροσβάλτηκε.
«Μα που ενόμισες ότι είσαι ρε ππουστόνεο?»
Εδίκλησε χαμέ ο Κωστής τζιε που μέσα που τα δόντια του εβλαστήμησε.
«Νάμπου είπες ρε ππουστόνεο?»
Έσφιξε τες φούχτες του ο Κωστής τζιε ερουθούνισε.
«Μα θώρε το νέο που ενευρίασε τζίολας». Όπως τους καρχαρίες που μυρίζουνται το γέμα εσηκωστήκαν ούλλοι η παλιοπαρέα πάνω τζιε επερικυκλώσαν τον. Μια θκύο κουντιές είδεν τες φούχτες του Κωστή εσφίξαν, ασπρίσε το δέρμα του εν επίεννεν άλλο. Εγύρισεν εκούντησεν τον πρώτο. Εδώκαν πάνω του.
Επήεν ο Χαρίτος τζιε εστάθηκε ομπρός του σε απόσταση τζιε εθώρεν τον.
Εκατάλαβεν το ο Κωστής ότι κανένας εν θα τον υπερασπίζετουν. Άνοιξε τες φούχτες του. Επαρετήθην. Τελικά εκατέληξε με 1-2 πάτσους, τζιε το τζούκμποξ. Δηλαδή μες τον φοριαμό να τραουδά Καζαντζίδη, να κλωτσούν το σιερένιο αρμάρι οι άλλοι πόξω τζιε να χαχανίζουν. "Πιο δυνατά ρε ππουστόνεο. Με ρυθμό ειδεμί εν θα φκεις ποττέ πουτζιμέσα." Καμμιάν ώρα τζιε εβαρεθήκαν. Εσηκωστήκαν τζιε εφύαν.
"Άμπα τζιε αννοίξει του κανένας."
"Αήστε τον τζιημέσα τον ππουστόνεο να λύσει."
"Όποιος του αννοίξει εννά τον έβρουμε τζιε εννά πάθει σιειρόττερα."
Εφύασιν. Επήεν ο Χαρίτος τζιε άννοιξε του. Ο Κωστής ήταν εξουθενωμένος αλλά τα μμάθκια του επετάσσαν φωθκιές.
"Είσαι καλά ρε φιλέ?"
'Εσφιξεν τα σιείλη του ο Κωστής, άκκασεν τα. Εσούστηκεν ποτζι ποδά να τα καταφέρει να φκεί, εν τα κατάφερνε. Άπλωσεν το σιέρι του ο Χαρίτος να τον βοηθήσει να σηκωστέι. Έπιαν το τζιε έσφιξε του το τόσο δυνατά που τα δαχτύλια του ετσακρίσαν.  "Μεν τους διας σημασία ρε Κωστή εννά περάσει."
"Ένα πρωί ρε Χαριτό εννά ξυπνήσουν ούλλοι αλλά κάποιος εν θα ξυπνά."

Εμάθαν το ότι εν τζιείνος που άννοιξε του Κωστή. Άκουε τους που το εκουβεντιάζαν.
Ένωθε το ο Χαρίτος ότι εκόντεφκε τζιε τζιήνου η σειρά του. Εν είσιε τες αντοχές του Κωστή. Εν ήταν δυνατός χαρακτήρας. Εν ήσιε ράσιη. Γιαυτόν εφοάτουν. Γιαυτόν άρεσκε του άμα ενύχτωνε γιατί ετζιοιμούνταν ούλλοι τζιε εποκάθετουν η πυρά τους. Ήταν η μόνη φορά μες την μέρα που εν εφοάτουν.  Έπναζε η ψυσχιή του.
Ο αέρας ξαφνικά εκαθάριζε, ο νούς του ήταν πιο ελαφρύς. Έφεφκε ο πονοτζιέφαλος.
Αλλά τες τελευταιές μέρες εν εκαθάριζε ο νούς του, εν εγίνετουν πιο ελαφρύς, εν εμουθκιάζαν τα σιέρκα του.Ο Πονοτζιέφαλος τζιαμέ. Η κκελέ του εβαρούσεν τζιε έγυρνε, τα σιέρκα του εν τα έσωννε. Τα πόθκια του εκωλόσυρνεν τα. Ήταν ούλλα βαρετά τζιε ασήκωτα. Γιαυτό εν εμπόρεν να τζιημηθεί.
«Εν πάει άλλο» ελάλεν τζιε εξαναλάλεν τζιε έσουζεν τα πόθκια του. Γυρών του η φύση ετζιοιμάτουν τζιε τζιήνος έσπαζε την ησυχία με το να σούζει νευρικά τα πόθκια του. Εκατάλαβε το, επροσπάθησε να το κάμνει πιο φυσικά, εν εγίνετουν. Εν εμπόρεν να ησυχάσει.
Εν εθυμάτουν πότε έφκαλε την σφαίρα που την σφαιροθήκη τζιε πόσην ώρα την έσφιγγε μες τη παλάμη του όμως άρκεψε τζιε έβραζε. Το όπλο του ήταν κοντά. Έπιαν το. Η σκανδάλη ήταν σφιχτή. Έθελε τόλμη τζιε δύναμη να την πατήσεις. «Εν πάει άλλο» τζιε έκαμε το κλείστρο πίσω. Έβαλε τη σφάιρα μέσα τζιε έκαμε το κλείστρο σιγά σιγά μπροστά να μεν ακουστεί. Ως τζιε τωρά εν έθελε να τους ξυπνήσει. Να ξαναξεκινήσει η ένταση. Να δυναμώσει ο Πονοτζιέφαλος.
Έπεζε το δαχτύλι του πας την ασφάλεια. Ένα κλικ κάτω κανονική βολή. Δύο κλικ κάτω ριπή. Έφερε την κάννη κοντά του τζιε εκούμπησε το πηγούνι του πάνω. Ήταν παγωμένο το μέταλλο, άρεσε του, εξαλάφρωσεν λλίο. Έκαμε το πολλές φορές με το όπλο του, αλλά πρώτη φορά με σφαίρα μέσα. "Εν πάει άλλο". Έκλεισε τα μμάθκια του. Κλίκ η ασφάλεια. Μυαλιώνας στην σκανδάλη. Βαθιά αναπνοή τζιε σφίξιμο.
Νώθει ένα σιέρι, λεπτό, απαλό να του σφίγγει τον ώμο δυνατά.